„Białe Wybrzeże”, jak przyjęło się nazywać przepiękne wybrzeże ciągnące się przez całą długość Zatoki Alicante, zawdzięcza swą nazwę nie tylko białym plażom z delikatnym piaskiem, ale również kwitnącym tu obficie na biało kwiatom migdałowca, bielonym domkom i białym, wapiennym skałom dominującym w krajobrazie. Nieustające zabawy, szerokie plaże, ciepłe, turkusowe morze, wspaniała, słoneczna pogoda, niezwykła gościnność mieszkańców i niezwykłe pamiątki historyczne po ścierających się tu kulturach sprawiają, że jest to jedno z najchętniej odwiedzanych brzegów wschodniej Hiszpanii. Wpływy panujących tu kultur, począwszy od Fenicjan, Rzymian, Kartagińczyków czy Arabów do chrześcijan, widać nie tylko w postaci zadziwiających zabytków i ruin, które znajdziemy na każdym kroku, ale również w mentalności mieszkańców i znakomitej kuchni. Dodatkowym atutem regionu jest wspaniała pogoda i bezdeszczowy okres od maja do października dający gwarancję udanych wakacji.

Stolicą tego wyjątkowego regionu jest Alicante – historyczne miasto portowe, którego nazwa oznaczała po arabsku „źródło światła” jest dziś jednym z najważniejszych portów Morza Śródziemnego i ośrodków wypoczynkowych Hiszpanii. Nad miastem dominuje skalista góra i ulokowana na niej twierdza Castillo de Santa Barbara, która jest wspaniałym punktem widokowym na zatokę. Alicante to wspaniałe miasto, które oferuje wspaniałe muzea, wiele parków, ciekawych zabytków i oczywiście szeroką, ciągnącą się kilometrami plażę świetnie zagospodarowaną rekreacyjnie. Bogata historia miasta sięgająca III w. p.n.e. pozostawiła tu ślady po panowaniu kolonistów fenickich i greckich, słynnych wodzów Kartaginy dających początek twierdzy, Rzymian i Maurów. Kiedy miasto znalazło się pod panowaniem Królestwa Hiszpanii rozwinęło się jako jeden z najważniejszych portów, skąd eksportowano ryż, wino, pomarańcze, wełnę i oliwę z oliwek.

W połowie ubiegłego wieku miasto stało się jednym z głównych centrów turystyki wypoczynkowej, a jego infrastruktura została doskonale dostosowana do potrzeb przyjezdnych. Powstało duże lotnisko międzynarodowe, a miasto z roku na rok zyskuje na inwestycjach w turystykę.

Benissa – niewielkie miasto położone na północy Costa Blanca oferujące szeroką, piaszczystą, białą plażę nad czystym i ciepłym morzem, pobliskie wysokie góry i odrestaurowane pod koniec ubiegłego stulecia zabytkowe centrum z zabytkami z XVI-XIX w. Przepiękna okolica i możliwość odpoczynku od zgiełku miasta sprawiły, że znajduje się tu wiele posiadłości i domów zamieszkiwanych w sezonie letnim przez Belgów, Holendrów, Anglików, Niemców i mieszkańców Skandynawii.

Calpe – miasto oddalone ok. 67 km od Alicante, które położone jest malowniczo między rozrzuconymi po okolicy stromymi wzniesieniami, co tworzy unikalny krajobraz wybrzeża. Poza białą plażą świetnie zagospodarowaną turystycznie i szczytami do zdobycia, turystów przyciągają tu również ciekawe zabytki jak królewskie łaźnie czy zabytkowy młyn. Do miejscowości dojeżdża specjalny „tramwaj FGV” z Alicante, w którym podczas 2-godzinnej podróży można posłuchać muzyki poważnej.

Altea – urokliwe miasteczko z labiryntem średniowiecznych ulic kryjących ciekawe zabytki, przepiękną piaszczystą plażą i ciepłym, lazurowym morzem. Można znaleźć tu kilka hoteli o różnym standardzie, jednak najpopularniejsze są kwatery prywatne i domki do wynajęcia. Przy wybrzeżu znajduje się też kilka urokliwych tawern z bardzo smaczną kuchnią.

Albir – urokliwe miasto dysponujące kilkukilometrową, piaszczystą plażą nad ciepłym morzem, ciekawymi pamiątkami po bogatej historii oraz bliskością gór, gdzie poza bujna przyrodą znajduje się kilka pięknych wodospadów. Albir jest jednym z kilku najbardziej popularnych miast wśród mieszkańców Zachodniej Europy, którzy wykopują tu apartamenty i domy, by odwiedzić ten raj co roku.

Benidorm – miasteczko zwane często "Mini – Manhatan" słynie z wielu atrakcji, wysokich i licznych hoteli budowanych pod koniec ubiegłego wieku, dwóch świetnie zagospodarowanych plaż, bujnego życia nocnego i jednej z największych atrakcji okolic Alicante – parku rozrywki Terra Mitica

Villajoyosa – malownicza miejscowość oddalona 32 km od Alicante, która urzeka długą, białą plażą, niewielkim portem rybackim, kolorowymi domkami i wspaniałymi słodkościami, które wytwarzane są w fabryce czekolady.

El Campello – miasto oddalone ok. 13 km od Alicante, które posiada wspaniałą, szeroką i ciągnącą się kilometrami plażę, port jachtowy, stocznię i bardzo szeroki wybór hoteli i znakomitych restauracji.

Santa Pola – urokliwa wioska rybacka położona ok. 10 km na południe od lotniska El Altet – Alicante, która posiada prawie 15 km wybrzeża z przepięknymi plażami uważanych za jedne z najlepszych w Hiszpanii, cichymi, kameralnymi zatokami i ciepłym morzem. Cicha miejscowość to idealne miejsce na odpoczynek od zgiełku miasta.

Guardamar – miasto oddalone ok. 30 km na południe od Alicante, które oferuje piękne, szerokie plaże nad czystym, ciepłym morzem, malowniczy port jachtowy i szeroką ofertę bazy noclegowej.

Torrevieja – była niegdyś niewielka wioską rybacką posiadającą dwie kopalnie soli, co przyczyniło się do specyficznego mikroklimatu w okolicach, a w obrębie pobliskich słonych jezior powstały parki narodowe. Nieduża odległość od lotniska w Alicante oraz w Murcji sprawia, że miejscowość coraz bardziej zyskuje na znaczeniu jako kurort wypoczynkowy, gdzie na długiej, piaszczystej plaży można odpocząć i nacieszyć się słońcem.

Różnorodność regionalna, bogactwo smaków i aromaty hiszpańskiej kuchni sprawiają, że stała się ona jedną z najlepszych i najbardziej cenionych na świecie. Bogactwo smaków i odmienność w menu można zauważyć nie tylko porównując potrawy regionów nadmorskich, równinnych czy górskich, ale także między danymi prowincjami a nawet sąsiednimi miastami. W wielu regionach, głównie centralnych pojawia się kilka takich samych potraw jak gazpacho (chłodnik) czy ajo-arriero (duszony słony dorsz), ale jest wiele kuchni, które tylko w swoim regionie kultywują stare tradycje kulinarne, jak Katalonia, Kastylia-Leon, Lewant oraz miasta Segowia, Cuenca lub San Sebastian.

Cechą charakterystyczną wszystkich kuchni regionalnych jest zamiłowanie do świeżości, a bardzo dobrze rozwinięty transport sprawia, że obrót towarami jest bardzo szybki. Bogactwo owoców morza w menu centralnych regionów również nie jest przypadkiem, gdyż kilka godzin po wyłowieniu ryby czy inne morskie specjały są dowożone już do miast centralnej Hiszpanii. Dla ciekawostki można dodać, że właśnie w centralnie położonym Madrycie mieści się druga, największa hurtownia ryb na świecie.

Niezwykle popularne w Hiszpanii są tapas – przekąski serwowane do wina, piwa czy jako niewielki danie między głównymi posiłkami. Pochodzą one z Andaluzji i początkowo był to kawałek sera lub szynki kładziony przy szklance z winem, żeby nie dostał się do niej żaden kurz. Dziś każdy region Hiszpanii posiada swoje oryginalne i urozmaicone tapas, a nawet powstały niewielkie lokale gastronomiczne pod tą sama nazwą serwujące tylko przystawki i wino. Za najlepsze tradycyjne przystawki ceniona jest Sevilla, a nowoczesne i wymyślne dostaniemy w San Sebastian. Bywa, że przystawki są podawane w małych ilościach za darmo jeżeli wybieramy wino do degustacji lub inne lokalne trunki.

Hiszpańskie wina znane są na świecie od wielu stuleci, jednak zwiedzając poszczególne regiony tego pięknego kraju odkryjemy lokalne specjały dostępne tylko na małym obszarze przy pobliskich winnicach. Najbardziej znanym i cenionym gatunkiem wig hiszpańskich jest Rioja – czerwone wino wytwarzane z soku owoców rosnących w różnych strefach w regionie o tej samej nazwie. Tradycje jego wytwarzania sięgają aż II w., kiedy to Rzymianie zlecili uprawę winorośli z przeznaczeniem na wino dla legionistów. Istnieje również hipoteza, ze szczepy tutejszych roślin dotarły dzięki podbojom Rzymskim do Bordoux, gdzie również wytwarzane są z nich najlepsze wina. W średniowieczu, dzięki położeniu na szlaku do Santiago de Compostella wino zaczęło zyskiwać większą sławę, a w XVI w. poprzez porty morskie w Bilbao oraz Santander eksportowane były do Holandii i Anglii. Pod koniec XVIII w., zainspirowany podróżą do Bordoux ksiądz Don Manuel Quintano z Burgos wprowadził do produkcji dębowe beczki co znacznie poprawiło jakość win i szybkość ich transportu. W połowie XIX w. pobliskie winnice w Galicji, a następnie większość francuskich dotknęły epidemie chorób, co spowodowało przenoszenie się i zwiększenie produkcji regionu La Rioja. Rozwój i ekspansja na rynki światowe zostały zahamowane przez klęskę głodu w latach 30 ubiegłego wieku, kiedy to wykarczowano większość winnic pod uprawy zboża. Wiele winnic działa jednak do dnia dzisiejszego, a w 2 mieszczą się muzea przedstawiające procesy produkcji wina w dawnych latach.

Wschodnia Hiszpania zdobyła sławę ze względu na bogate, balsamiczne wina czerwone, które swoją historią sięgają czasów kiedy na ciemnych wzgórzach Tarragony kartuzjańscy mnisi sadzili specjalne odmiany winorośli. Dziś z tej właśnie okolicy pochodzą najmocniejsze i najdroższe hiszpańskie wina. Na wybrzeżu Costa Azahar największą popularnością cieszy się jednak wino Cava – wyrabiane tradycyjnymi metodami i podawane schłodzone, zwłaszcza w upalne dni.

Innym tradycyjnym napojem alkoholowym jest sangria, która robiona jest na bazie wina, soków owocowych i często innych domieszek smakowych. Napój pochodzi z walencji, ale rozpowszechniony jest głównie na wybrzeżach i w centrum kraju.

Do głównych dań, rzadko podaje się warzywa czy popularne u nas sałaty, ale można zamówić je osobno. Na północy kraju przed głównym daniem podawana jest często sałatka, a następnie danie główne. Po posiłku częstym deserem są świeże owoce lub hiszpański creme caramal występujący pod różnymi regionalnymi nazwami (w Andaluzji – tocino de cielo, w Katalonii – crema catalana).

Wybrzeże Morza Śródziemnego to głównie ryby podawane pod wieloma postaciami – od smażonych na ruszcie, przez wędzone, gotowane, do wyśmienitych zup i zapiekanek. Na stołach królują sałatki z dojrzałych w słońcu produktów, zapiekanki oraz warzywa z pieca, często faszerowane lokalnymi specjałami.

Obszary równinne między Walencji słyną z upraw ryżu, którego nie brakuje w tutejszym menu. Tutejsza kuchnia słynie z wielu sposobów przyrządzania ryżu podawanego w formie podsuszonej z różnymi dodatkami jako paella lub zbliżonej konsystencją do zup. Tradycyjna paella zawiera kawałki owoców morza, smażone mięso królika i drób oraz warzywa, ale w miarę wzrostu jej popularności poza regionem jej skład był często modyfikowany. Nazwa potrawy pochodzi od tradycyjnego metalowego naczynia, które służyło niegdyś Rzymianom do składania ofiar, a dziś na podobnym – przypominającym patelnię z dwoma uchwytami smaży się tradycyjne dania.

Udając się nieco bardziej w głąb lądu, zwłaszcza w okolicach Els Ports, można spróbować charakterystyczną i bardzo popularną potrawę, czyli królika w sosie ze ślimaków.

Lokalnym, popularnym napojem jest orszada – napój z mielonych migdałów.

Hiszpanie to naród uwielbiający tłum i zabawę. Często spotykają się w barach na rozmowy czy wspólne zabawy uciekając od siedzenia w domu. W większości, nawet niewielkich miast znakomitą porą spotkań są popołudnia, a po 20 ulice i bary zapełniają się ludźmi w każdym wieku, którzy prowadzą konwersacje. Uwielbiają się również bawić, z czego słyną na całym świecie, a ogromna ilość festiwali i świąt jest to tego znakomitą okazją.

Bez wątpienia najsłynniejszą tradycją hiszpańską jest korrida – widowisko walki człowieka z bykiem oglądane na specjalnie przystosowanych arenach i ogromnymi wodowaniami. Ten rodzaj rozrywki przywędrował razem z plemionami arabskimi i stanowił widowisko tylko dla elity. Torreador walczący z bykiem – z czasem posiadający bogato zdobione stroje i nakrycie głowy – drażni i zachęca byka do walki czerwoną płachtą (muletą), by ostatecznie wbić mu w kark włócznię. Bycie torreadorem było niegdyś zajęciem dla wybrańców, a niezwykła odwaga i spryt były nagradzane pozycją w społeczeństwie. W większości krajów, gdzie rozprzestrzeniły się hiszpańskie tradycje, ze względu na brutalność widowiska zamienione zostało ono na przedstawienie teatralne, jednak w samej Hiszpanii od wielu lat coraz bardziej budzi sprzeciw różnych środowisk. Niektóre regiony Hiszpanii jednak wycofują się z tradycyjnej korridy – jak. np. Parlament Katalonii rezygnujący z krwawych przedstawień od 1 stycznia 2012.

Najbardziej znanym tańcem hiszpańskim jest bez wątpienia flamenco – niezwykle ekspresyjny taniec nawiązujący do tradycji andaluzyjskich cyganów. Związane są z nim nie tylko specyficzna muzyka i śpiew, ale również barwne stroje, mimika twarzy i gesty tancerzy. Panie dumnie prezentują się w falbaniastych sukniach i kolorowych gorsetach, a panowie noszą czarne lub granatowe, obcisłe spodnie i białą koszulę z apaszką. Taniec ten wykonywany jest zarówno w parze jak również solo najczęściej przy akompaniamencie gitary, ale zdarza się też, że dodatkowo w tle brzmi flet lub wiolonczela. Najważniejszy we flamenco jest rytm – wygrywany na bębnach, kastanietach, obcasami butów, a do najczęstszych rekwizytów należą wachlarze, kwiaty i chusty. Występy odbywają się w specjalnych barach, czasem w tawernach, na niewielkich scenach teatrów, a czasem nawet na ulicach. Ekspresja, duma, żywiołowość i piękno tańca wymownie odzwierciedla przywiązanie Hiszpan do tradycji i potwierdzenia swego pochodzenia.

Mieszkańcy różnych regionów kraju bardzo się od siebie różnią, na co wpłynęła długa historia kraju, dostęp do zasobów naturalnych czy uleganie wpływom innych narodów. Dlatego często Hiszpanie mówią o sobie, że nie są jednolitym narodem, ale dzięki temu bardzo ciekawym i zróżnicowanym. Większość cudzoziemców kojarzy Hiszpanię z gorącą Andaluzją, gdzie dumni i bardzo doświadczeni przez los Hiszpanie wyrażają emocje poprzez rytmy flamenco. Z kolei Galicja to zielone wzgórza zasnute często mgłą, gdzie konserwatywni, ale gościnni mieszkańcy uwielbiają wracać do przeszłości. Katalończycy i Baskijczycy marzą o zauważeniu ich odrębności politycznej, społecznej i kulturalnej, a nawet niezależności od Hiszpanii. Tradycje regionalne tych terenów najlepiej uwidaczniają się w małych miejscowościach żyjących swoim powolnym życiem.

Dla Hiszpanów bardzo ważna jest rodzina, nie tylko jako duże, wielopokoleniowe zgromadzenie ale jako oparcie i siła społeczna. Wynikają z tego cechy szczególne tego społeczeństwa - odwaga w głoszeniu swoich poglądów, dążenie do realizacji celów, otwartość na nowości i przystosowanie do zmian. Mimo, że zazwyczaj największym autorytetem rodziny był mężczyzna, to właśnie kobieta wpływa najbardziej na życie rodziny. Radykalne zmiany w modelu rodziny i roli kobiet nadeszły po śmierci Franco i obaleniu reżimu. Wcześniej, jeszcze w latach 70. ubiegłego stulecia kobieta chcąc wyjechać z miast musiała posiadać pisemne upoważnienie męża do opuszczenia rodziny – oczywiście na krótko. Dziś liczba zawieranych małżeństwa od tamtej pory spadła prawie o połowę, a emancypacja i zaczerpnięcie modeli rodzinnych z innych krajów rozwiniętych poskutkowały lżejszym traktowaniem tradycji rodzinnych.

Cechą łączącą wszystkich Hiszpan jest luźne podejście do poczucia czasu. Radość płynąca z życia oraz spotkania z przyjaciółmi czy czas dla siebie są w tej kulturze równie ważne jak praca, a słynne powiedzenie "manana" – czyli przekładanie wszystkiego na później stało się wręcz tradycją i normalnym podejściem do załatwiania spraw. Umawiając się z Hiszpanem na spotkanie trzeba dokładnie ustalić godzinę, bo często podczas spóźnień pojawia się wymówka, że godzina ma 60 minut. Takie podejście do życia sprawia, że osoby z innych krajów Europy często źle odbierają ich niepunktualność, ale sami Hiszpanie podchodzą do tego jak do normalnego trybu życia.

Hiszpanie przy przywitaniu zawsze całują się w oba policzki – niezależnie czy witają się z przyjaciółmi, rodziną, czy dopiero kogoś poznają. Podawanie ręki na przywitanie praktycznie nie istnieje. Inna cechą szczególną jest otwarte mówienie komplementów osobom, których się nie zna, zwłaszcza kobietom. Nie należy tego traktować jako spoufalanie – jest to naturalne i nie budzi żadnych złych emocji wśród mieszkańców.

Costa Blanca ze swoimi długimi i piaszczystymi plażami posiada idealne warunki do uprawiania sportów wodnych, a w większych kurortach znajduje się szeroki wachlarz ofert wypożyczalni sprzętu wodnego, motorówek, skuterów i jachtów. Wybrzeże obfituje w niewielkie miasteczka i wioski będących rajem dla szukających ciszy i spokoju. W niedużej odległości od wybrzeża znajdują się góry ze świetnymi warunkami do trekkingu, a nawet do wspinaczki w rejonie Calpe i Albir. Dziką przyrodę w pobliskich górach można podziwiać na rowerze lub konno, a największe stadniny organizujące rajdy po wybrzeżu można znaleźć na peryferiach Alicante, Benidormu i Altei.

Wypoczywając na Costa Blanca warto zwiedzić kilka ciekawych miejscowości. Rezydenci różnych biur podróży proponują grafik i ceny wycieczek fakultatywnych, a niektóre z nich można odbyć również samemu.

Walencja – przepiękne miasto o bogatej historii sięgającej czasów rzymskich, kiedy to założono tu wielką kolonię Vallentia Edetanorum. Okolice od wieków słynęły z żyznych ziem, które wydawały plony 3-4 razy w roku, przez co stały się również celem wielu najeźdźców. Jednym z najważniejszych miejsc Walencji jest skupiający życie społeczne rynek Plaza del Ayuntamiento nazywany "Placem Narodu Walenckiego". Mimo, że dążenia separatystyczne regionu nie są tak znaczące jak w Katalonii czy Kraju Basków, to Waleńczycy odznaczają się indywidualnością i podkreślają, ze główne miasto zdobyło sławę i prestiż na długo przed przyłączeniem go do Królestwa Hiszpanii. Historię, a zwłaszcza pamiątki po największych czasach świetności można znaleźć w ratuszu i mieszczącym się w nim Muzeum Miejskim – zbiory pochodzą głównie z czasów króla Jakuba I, władcy Aragonii, który powszechnie uważany jest za największego wybawcę Walencji. Walencja nazywana jest "Miastem Ceramiki", gdzie rzemiosło zostało podniesione do rangi sztuki i bardzo widoczne jest w tradycjach regionu. Najciekawsze zbiory można podziwiać w Narodowym Muzeum Ceramiki znajdującym się w pałacu del Marques de Dos Aguas. Inne ciekawe miejsce z bogatymi zbiorami to Instituto Valenciano de Arte Moderno, które uważa się za najbardziej dynamicznie rozwijającą się galerię sztuki współczesnej w Hiszpanii. Warto zobaczyć tutejszą katedrę, którą wybudowano w miejscu świątyni Diany i późniejszego meczetu. Najbardziej charakterystyczną jej częścią jest wysoka, XV-wieczna wieża znana jako Miguelete albo w języku walońskim Micalet. W kaplicy katedralnej przechowywany jest purpurowy kielich z agatu, który uważany jest za Święty Gral. Stara część miasta skupia się Barrio del Carmen – sieci wąskich uliczek z zabytkowymi domami, gdzie dziś kwitnie życie nocne miasta. Duże znaczenie dla miasta ma również Plaza de la Virgen, gdzie od stuleci, w czwartki w południe, bez względu na okoliczności spotyka się Trybunał Wodny Walencji – jedna z najbardziej niezwykłych i najstarszych instytucji prawnych świata. Zasiada w nim 8 sędziów reprezentujących jeden z kanałów irygacyjnych wybudowanych ponad dwa tysiące lat temu przez Rzymian, które nadal doprowadzają wodę do wielu gospodarstw miejskich. Obrady odbywają się w języku walenckim, a wszelkie wątpliwości związane z nawadnianiem pól i podziałem ziem zapadają bardzo szybko.

Xativia – jedno z najpiękniejszych zabytkowych miast regionu Walencja z okazałym zamkiem, które zasłynęło jako pierwsze miejsce w Europie gdzie wytwarzano papier. Produkcję zaczęto jeszcze za czasów muzułmańskich w XII w. jednak złote lata miasta skończyły się gwałtownie wraz z hiszpańską wojna sukcesywną, kiedy z rozkazu Filipa V większość miasta zrównano z ziemią. Mieszkańcy miasta od tamtej pory wieszają portret władcy od góry nogami. Pod panowaniem katolickim odbudowano część miasta, ale nie odgrywało już tak znaczącej roli w regionie.

Alcoy – "Miasto Mostów" słynące z barwnych obchodów święta Moros y Cristianos, kiedy to mieszkańcy przebierają się za Maurów i Chrześcijan, uczestniczą w paradach, a na koniec odgrywają bitwę kostiumową przypominającą o wypędzeniu z tych regionów wyznawców islamu.

Murcja – stolica prowincji o tej samej nazwie, która nazywana jest "miastem morw". Można tu znaleźć wiele cennych budowli sięgających czasów założenia miasta przez Arabów, po rządy chrześcijańskie. Największym skarbem Murcji jest bez wątpienia przepieka i ogromna katedra Santa Maria, której wieża (92 m wysokości), jest drugą po wieży w Sewilli najwyższą w Hiszpanii. 25 dzwonów katedralnych rozbrzmiewa codziennie o 13 ogłaszając czas posiłku. Znajduje się tu wiele cennych zabytków, a do ciekawszych należy eklektyczne Kasyno, które niegdyś było klubem wyłącznie dla elit, a dziś można je zwiedzać.

Lorca – jest miastem kontrastów, gdyż mimo wielu zabytków i bogatej historii jest miastem nowoczesnym i rozwijającym się w szybkim tempie. Wspaniałe kościoły, zamek, rzymskie wille i pałace przeplatają się z nowymi budynkami, a otwarci na świat mieszkańcy wielokrotnie odwołują się do regionalnych tradycji. Najważniejszym wydarzeniem dla miasta jest procesja w Wielkim Tygodniu, podczas której śpiewane są stare pieśni, a wszyscy przebierają się w ludowe, tradycyjne stroje. Najważniejszym zabytkiem jest Forteza del Sol, czyli forteca słońca, która jest ostatnim oświetlonym punktem gdy zapada zmrok.

Ibiza – przeprawa promowa na jedną z najbardziej charakterystycznych wysp archipelagu Balearów. Jest to wyspa, na którą należy przeznaczyć znacznie więcej niż jeden dzień, a wycieczki z wybrzeży Hiszpanii obejmują zwykle stolicę wyspy – Eivissę. Miasto zostało założone przez Kartagińczyków w połowie VII w. p.n.e. jako Ibosim i bardzo szybko bogaciło się na eksporcie soli, ceramiki, szkła i produktów rolnych. Warto zobaczyć otoczoną murami zabytkową część miasta – Dalt Vila – gdzie znajduje się wiele zabytków różnych epok. Jednym z najważniejszych jest katedra, która stoi w miejscu uważane od tysięcy lat za święte – wcześniej stała tu kartagińska świątynia, następnie miejsce stało się centrum kultu Merkurego, postawiono tu kościół wczesnochrześcijański, a potem wybudowano meczet. Układ ulic nie zmienił się od czasów kartagińskich, a tutejszym Muzeum Archeologicznym można podziwiać wiele pamiątek z tego okresu.

Formentera – niewielka wysepka oddalona 5 km na południe od Ibizy, która posiada bardzo dobre połączenia z sąsiednią wyspą, Alicante i Walencją. Jest to idealne miejsce do osób szukających ciszy i spokoju, a życie nocne ogranicza się do kilku klubów w La Savinie i Sant Francesc. Bardzo popularne sa tu rejsy dookoła wyspy podczas których można popływać i odpocząć w cichych zatoczkach z niewielkimi plażami. W głębi lądu znajduje się kilka niewielkich wiosek, w których kultywuje się stare tradycje rolnicze i można skosztować domowej, regionalnej kuchni.

Caravaca de la Cruz – miasto pielgrzymkowe słynące z cudów za sprawą spoczywających tu relikwii w postaci drzazg Świętego Krzyża. Jest to jedno z pięciu najważniejszych miast dla chrześcijaństwa po Rzymie, Jerozolimie, Santiago de Compostella i Santo Toribio de Liebana, gdzie dekretem papieskim przyznano przywilej odpustu wieczystego. Charakterystyczny relikwiarz, nazywany Krzyżem z Caravaca został zdobyty przez Ferdynanda III Świętego, następnie przekazany templariuszom przeszedł w ręce Zakonu Rycerskiego Świętego Jakuba. Na początku maja w mieście odbywa się barwna fiesta przypominająca o XIII-wiecznej legendzie, kiedy to podczas ataków na miasto Maurowie zatruli wodę by mieszkańcy nie mieli co pić. Znaleźli oni jednak wiele bukłaków z winem, do którego włożyli niewielkie krzyże w podziękowaniu. Wino to nie tylko uratowało mieszkańców ale też nabrało właściwości leczniczych. W czasie fiesty odbywają się tez przez 3 dni pokazy na udekorowanych koniach.

Kartagena – miasto położone niedaleko Murcji sięgające barwną historią III w. p.n.e. Burzliwe dzieje pozostawiły tu wiele ciekawych zabytków jak: pozostałości teatru rzymskiego, ruiny bizantyjskich murów, przepiękny kościół Santa Maria de Garcia z XVII-XVIII w. i katedra gotycka z XIII w. Ciekawe zbiory świadczące o historii miasta znajdują się w tutejszym Muzeum Archeologicznym.

Kiedy najlepiej wybrać się na Costa Blanca?
Sezon turystyczny trwa tutaj od połowy kwietnia do października, a najwięcej turystów przyjeżdża w okresie od połowy maja do września, kiedy temperatury przekraczają 25oC.

Kalendarz imprez w regionie jest bardzo rozległy. W wigilię 6 stycznia w całym regionie pojawiają się trzej królowie, a przyjeżdżają na wielbłądach, statkiem, a czasem helikopterem i rozdają drobne prezenty. Bardzo hucznie obchodzony jest ostatni tydzień karnawału, a nawet podczas Wielkiego Tygodnia pojawiają się barwne procesje, z czego największe podziwiać można w Murcji i Lorce. Kwieciste dywany, kolorowe procesje i wiele przedstawień teatralnych na ulicy można zobaczyć w dniu Bożego Ciała. Wiele nadmorskich miejscowościach obchodzi się również święto rybaków przypadające na połowę lipca. Również w tym terminie tłumy ściągają do Alcoy na paradę i bitwę kostiumową między Maurami i Chrześcijanami.

Jaka waluta obowiązuje w Hiszpanii i jakie są orientacyjne ceny?
W Hiszpanii od 2002 r. obowiązuje wspólna dla całej Unii Europejskiej waluta – Euro. Konsekwencją tego są nieco wyższe ceny niż w Polsce, zwłaszcza jeżeli chodzi o posiłki w restauracjach. Mimo dużej dostępności owoce morza należą do najdroższych morskich specjałów, jednak w większości miejscowości jest wiele niewielkich tawern gdzie można spróbować taniej regionalnych potraw.

Gdzie i jakie pamiątki kupić na Costa Blanca?
Bez wątpienia, najczęściej kupowanym towarem w regionie są wina, które nie są eksportowane poza Hiszpanię, co czyni je jeszcze lepszą pamiątką po słonecznych wakacjach. W większości miejscowości turystycznych jest wiele sklepów oferujących pamiątki związane z miastem, regionem czy fiestami. Najczęściej kupowanie są zdobione kastaniety, hiszpańskie byki, wachlarze i koszulki. Region Costa Blanca słynie w wspaniałych wyrobów ceramicznych i klepsydr z drobnym, białym piaskiem mających przypominać o delikatnym piasku z wakacji. Popularne są wyroby z muszli i skóry.

Jaki czas obowiązuje w Hiszpanii?
Mimo dużej odległości od Polski, w Hiszpanii obowiązuje taki sam czas jak u nas. Ulega on zmianie tylko na Wyspach Kanaryjskich.

Jak poruszać się po Costa Blanca?
Między miejscowościami turystycznymi wybrzeża istnieją regularne połączenia autobusowe, a także szybkie połączenia kolejowe Renfe między większymi miejscowościami jak Walencja, Castellon, Tarragona, Alicante, Madryt, Cuenca itp. W większych miejscowościach znajdują się wypożyczalnie samochodów, które ułatwiają indywidualne zwiedzanie regionu. Autostrada biegnąca wzdłuż wybrzeża od Barcelony przez Walencję, Alicante do Murcji jest płatna, ale wzdłuż niej istnieje wiele dróg alternatywnych. Paliwo jest tańsze niż w Polsce co sprzyja samochodowym wycieczkom po regionie. Polskie prawo jazdy jest wszędzie akceptowane, jednak należy pamiętać, że jeżeli poruszamy się samochodem z obcą rejestracją nie podlegamy kredytowaniu mandatów, czyli mandat musi być zapłacony na miejscu lub przed wyjazdem z kraju, gdyż nie zezwala się na opuszczenie kraju z długiem wobec państwa.Dodatkową atrakcją jest „tramwaj FGV”, czyli pociąg kursujący z Alicante do największych kurortów północnej części wybrzeża.

Jakie plaże są na Costa Blanca?
Całe wybrzeże pokrywają długie, szerokie i bezpłatne białe plaże z delikatnym piaskiem. Sporadycznie zdarzają się skaliste wybrzeża, ale większość miejscowości ma swoje wielkie plaże. Są one bardzo dobrze zagospodarowane rekreacyjnie. Nie brakuje również cichych miejscowości z dzikimi plażami, głównie w okolicach jeziora L'Albufera.

Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieli dostęp.

Jakie są ograniczenia celne w Hiszpanii?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić: do 800 szt. papierosów, 200 szt. cygar, 10 l spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Hiszpanii?
Publiczna służba zdrowia jest w Hiszpanii bezpłatna w podstawowym zakresie, o ile posiadamy wydaną przez NFZ Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ), o którą należy postarać się przed wyjazdem. Nie obowiązuje ona jednak w przypadku prywatnych wizyt i szpitali niepaństwowych gdzie należy mieć dodatkowe ubezpieczenie lub samemu opłacić leczenie. W zależności od ubezpieczyciela podawane są przed wyjazdem dane firm współpracujących, do których należy się zwrócić w razie konieczności skorzystania z prywatnej pomocy lekarskiej.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.

Dokumentem uprawniającym nas do pobytu na terenie Hiszpanii jest dowód osobisty lub paszport (o ile nie posiadamy dowodu). Obowiązują nas te same co w innych krajach Unii Europejskiej przepisy dewizowe oraz nie ma obowiązku meldunkowego, jeżeli nasz pobyt na terenie kraju nie przekracza 90 dni.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasad i konsulatów w Hiszpanii.

Najbliższe ambasady i polskie placówki dyplomatyczne:

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Królestwie Hiszpanii

Hiszpania, Madryt, Guisando 23 bis, 28035
Tel.: +34 913 736605 Tel. dyżurny: +34 913 769555
www.madryt.polemb.net

Wydział Konsularny Ambasady RP w Madrycie

Hiszpania, Madryt, Goya 15 4°, 28001
Tel.: +34 914 362 632 Faks: +34 913 736 624

Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Barcelonie

Hiszpania, Barcelona, Avda. Diagonal, 593-595, piętro 6, 08014
Tel.: +34 93 3227234 Tel. dyżurny: +34 607735740
www.barcelonakg.polemb.net

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Walencji

Hiszpania, Walencja, Avda. Cortes Valencianas, 35-1-2, 46015
Tel.: +34 963 580 002 Faks: +34 963 580 168